(Tijdelijke) buren van de Groene Loper: voorstelling GeluidsMUUR
Tijdens kunstenfestival Musica Sacra was de Groene Loper onderdeel van het bewegingstheaterstuk GeluidsMUUR van theatermaker Dönci Bánki. Bij zonsopgang en zonsondergang kreeg het festivalthema ‘In het begin’ een bijzondere betekenis. “In plaats van muren te bouwen tussen mensen, zoals tegenwoordig steeds meer gebeurt, is hier juist een ‘muur’ weggehaald. Zo kan een begin worden gemaakt aan nieuwe herinneringen.”
Verb(l)ind
Het idee van de voorstelling ontstond mede door het festivalthema. “Ik dacht aan hoe vluchtelingen grenzen oversteken. Zij komen hier met hun bagage en beginnen met het maken van nieuwe herinneringen. Verschillende werelden komen samen.” Dönci wil met zijn voorstelling laten zien hoe mooi die eerste ontmoeting tussen verschillende mensen kan zijn. “Monique van den Abbeel, een van de spelers, is blind. Zij leeft in een haast andere wereld dan haar tegenspeler Fabio Keerssemeeckers, die niet blind is. Toch maken zij een verbinding en bewegen samen”, vertelt Dönci. Monique vult aan: “In onze bewegingen en aanrakingen zit het zoeken naar elkaar, het verkennen en de ontmoeting. Dat is soms als kinderlijk spel, dan weer met kracht en geluid. En je moet ook ruimte maken voor elkaar.”
Desolaat
De locatie van de voorstelling, midden op de Groene Loper, kwam later. “In gesprek met Musica Sacra kwamen we op deze locatie uit. De afgelopen tijd ben ik hier vaak geweest. Deze plek veranderde constant en heeft me geïnspireerd. We wisten natuurlijk vooraf niet hoe het hier tijdens Musica Sacra uit zou zien.” Bij het begin van de voorstelling klinkt het oude geluid van voorbijrazende auto’s. Dan is er stilte en lopen Monique en Fabio over de nog aan te leggen Groene Loper. De aarde schuurt onder hun voeten, een oud hectometerpaaltje staat als stille getuigen langs de kant. “Het heeft iets speciaals om hier te spelen”, zegt Fabio. “Het is nu nog desolaat en lijkt soms wel een slagveld. De plek waar twee verloren zielen elkaar vinden.”
Aanpoten
De twee spelers lopen soms samen, soms apart. Ze nemen bewegingen van elkaar over. Spelen tikkertje en vechten. Ze willen contact met de ander. De Groene Loper lijkt de derde speler in de voorstelling te worden. Een waar je rekening mee moet houden. “De grond is sompig, dus het is voor ons flink aanpoten. Het vergt een soort dubbele concentratie. Op elkaar, maar ook op je omgeving”, aldus Fabio. “Ja, het is niet altijd heel stabiel. Ik maak draaiende bewegingen en dat is soms lastig” vertelt Monique. “Daarbij komt dat het in de open ruimte is. Dus als het bijvoorbeeld waait, is het voor mij lastiger om de geluiden van Fabio te horen.”
Grenzeloze herinneringen
De Groene Loper is niet alleen decor en medespeler, maar past ook perfect bij het thema. Dönci: “In het begin was hier een snelweg. Er was een grens, een geluidsmuur die wijken verdeelde en tussen mensen in stond. Toen kwam de Groene Loper. Die maakt weer verbinding tussen bewoners, een grens is verdwenen. Het park biedt straks ruimte voor ontmoeting en verbinding. De herinnering aan die A2 vervaagt, er worden hier nieuwe herinneringen gemaakt.” En bezoekers van de voorstelling hebben er ook een herinnering bij: GeluidsMUUR.
- Spel : Monique Van den Abbeel en Fabio Keerssemeeckers
- Concept en regie : Dönci Bánki
- Fotografe: Charlotte Lagro
- Link : Mijn Groene Loper