Monique Van den Abbeel (47) reisde vorig jaar met haar zoon Robin naar Zuid-Afrika.

Reizen met beperking – Knack Weekend 28 juni 2023

Door een aangeboren oogafwijking werd ze als kind langzaam blind. Als alleenstaande moeder met een beperking is het voor Monique nooit vanzelfsprekend geweest om met vakantie te gaan. Door een financiële meevaller kon ze vorig jaar voor het eerst op reis.

Samen met zoon Robin trok ze naar Zuid-Afrika, waar StievieWonderTours, het reisbureau van Kathleen Aerts (ex-K3) en haar man Steven Van Hoof, een reis op maat had uitgestippeld. “Ze hadden geen ervaring met mensen met een visuele beperking, maar ik voelde me meteen zeer welkom. Ze luisterden heel goed naar mijn vragen. Ik heb niets aan een safari in een auto met gesloten ramen waarin ik alleen de airconditioning hoor. Dus zijn we op pad geweest in een jeep, zodat ik de wind kon voelen, de weilanden kon ruiken en de leeuwen rond de auto kon horen stappen. Bij de neushoorns stonden we zo dicht dat ik ze het gras uit de grond hoorde trekken.”

Haar zoon was, met veel plezier, haar begeleider en chauffeur op reis. “Thuis ben ik zelfredzaam, maar daar hing ik veel aan zijn arm. Hoewel ik het daar zelf soms wat lastig mee had, zag hij er geen graten in. Het was bijzonder om dit samen te doen.”

Terwijl Robin foto’s nam en aan zijn moeder beschreef wat hij vastlegde, maakte Monique geluidsopnames. Van het enthousiaste gebabbel van Robin of van de gids, van ruziemakende aapjes, van de zee die nooit stopt met ruisen. Ze rook aan bloemen, streelde boomstammen en jachtluipaarden en proefde van dampende visschotels. “Ik kijk met mijn zintuigen, maar helemaal hetzelfde is dat niet.
Ik kan een zonsondergang voelen en ruiken, maar ik zou er zo graag nog eens écht een zien. Mijn visuele herinneringen zijn aan het vervagen. Toen ik een olifant mocht aanraken, bleef het plots zwart voor mijn ogen. Ik kon het beeld niet oproepen. Dat was pijnlijk.”

In haar woonkamer hangt een collage van foto’s die Robin tijdens hun reis heeft  gemaakt. “Ik kan de foto’s niet zien, maar de gedachte dat ze daar hangen maakt me evengoed gelukkig.” 

Hartelijke groet, Monique