Kejmisbomen, jichtjes, mooi, mooi jichtjes!
Ho ho ho, het is weer cadeautjes tijd!
Citaat uit Graag zien. Blinde mama, sterke vrouw.
Kejmisbomen
December 2002.
Ik had mijn draai in de nieuwe buurt zo ongeveer gevonden. Robin en ik wandelden rustig richting kruidenier. Plots hield Robin halt.
‘O, mama, mooi!’
Ik bleef met hem stilstaan en vroeg: ‘Wat is er mooi? Wat vind jij zo mooi?’ Heel gefascineerd en verwonderd keek hij richting een huis. Ik ging op mijn hurken zitten: ‘Wat vind je zo mooi?’
Met zijn fopspeen alweer in de mond: ‘Kejmisbomen.’
‘Wat? Kermisbomen?’ Ik begreep hem echt niet en bleef nog even zitten.
Toen ik besliste onze wandeling richting kruidenier voort te zetten, protesteerde Robin: ‘Kijk kijk, kejmisbomen!’
Hij kon het niet hebben dat ik hem niet begreep. Hij stampte met beide voeten op de grond: ‘Kejmisbomen, jichtjes, mooi, mooi jichtjes!’
Plots begreep ik hem. ‘Kerstbomen? Met lichtjes?’
‘Ja! Mooi!’
Wat vond ik het knap dat mijn jongen van twintig maanden een kerstboom ‘kermisbomen’ had genoemd! Kermisbomen, ja, dennen of sparren met lichtjes lijken inderdaad kermisbomen!
Is het hele kerstgedoe vandaag de dag niet een beetje een kermis?
Knap bedacht, kleine jongen. Ik werd er zowaar echt stil van.”
Warme groet!