Pyjamadag
Het is al een stuk voorbij de middag wanneer ik met mijn neus boven de dons kom piepen.
Het avondje uit zit kennelijk nog in mijn vel.
Buiten is het bar koud, grijs en nat terwijl het binnen gezellig warm is. Er hangt echt zo’n sfeertje om in mijn pyama met dekentje en kussen in de zetel te hangen en een goede film te kijken. ‘Vandaag is een echte pyjamadag.’
Ook mijn puber ziet een pyjamadag helemaal zitten.
Hij wikkelt zich in zijn kamerjas en sloft op zijn pantoffels naar de keuken waar ik hem verwen met een warme choco.
‘Was het maar elke dag pyjamadag,’ zucht hij en drinkt voorzichtig van zijn chocomelk.
Na een knuffel en kus verdwijnt mijn koning richting zijn ivoren toren.
Film? Pff, daar heb ik eigenlijk geen zin in. Boekje lezen? Ook niet echt.
Rondje telefoneren dan? Neen, ik besef dat ik behoefte heb aan stilte.
Het idee van de dag, het badkamerkastje
Hmmm, terwijl ik van mijn kopje zwart goud slurp, bedenk ik dat vandaag wel eens het ideale moment is om het badkamerkastje in elkaar te zetten dat ik een paar dagen geleden gekocht heb.
Of moet ik het in elkaar zetten van het badkamerkastje niet gewoon aan een paar goed ziende ogen en handige handen overlaten?
Een beetje eigenzinnig
Wel, eigenzinnig als ik ben, vind ik het prettig eerst zelf te onderzoeken of het mij zou lukken. Of ik zonder uitleg of plannetje iets in elkaar kan puzzelen.
Niet dat ik geen hulp kan krijgen. Papa Leon assisteert me graag en ja, zo nu en dan is hij m’n redder in nood.
Maar, handige handen die heb ik. Mijn praktisch en logisch denken doen het ook behoorlijk goed. En eerlijk is eerlijk, mijn visuele herinneringen (hoe pover ze ook zijn) blijven ook bij het knutselen een grote hulp.
Wanneer ik na een prospectierondje in de verschillende winkels vind wat ik zoek, onderwerp ik het toonzaalmodel (in dit geval een kastje), aan een grondige tastbeurt.
Wat mijn handen voelen wordt spontaan in beeld omgezet. In mijn hoofd zie ik hoe het kastje er ongeveer uit moet zien.
Hoe ga ik thuis te werk?
- Ik haal alle plankjes netjes uit de verpakking.
- Sorteer ze volgens grote.
- Ook alle vijsjes, moertjes, schroefjes, dopjes sorteer ik volgens lengte en dikte.
- Ik tast alle planken goed en intens af en tel de voorgeboorde gaatjes.
- Ik schuif de plankjes zonder ze vast te zetten in elkaar.
- De half doorgeboorde gaatjes van de zijwand vul ik met dopjes.
- Ik schuif de legplankjes erop.
- Ik leg de zijwand tegen legplankjes en eerste wand.
- Na een grondige controle, checken, dubbelcheck, schroef ik de juiste vijzen met alle macht vast.
En tarrrraaaa! Kast zit in elkaar! Helemaal alleen en zonder hulp.
En wie heeft de foto’s dan genomen?
Juist, foto’s nemen van mezelf in actie lukt me inderdaad nog niet.
Mijn puber was de fotograaf van dienst. Bij iedere stap in het proces, vroeg ik hem een kiekje te maken.
Schoorvoetend en met fronsende wenkbrauwen, “want het was toch pyjamadag”, legde hij met mijn Iphone mijn kunsten vast. En om zijn moeder te tonen dat er wel degelijk een man in hem schuilt, klikte hij nog de voetjes onder de kast.
Jawel, het was eerder een productieve pyjamadag dus
Warme groet Monique
