Jaja, officieel, voor de wet, ben ik werkloos. In praktijk is mijn huiskamer een heus kantoor!
Website
Zo had ik vandaag om 10.30 uur mijn eerste werkvergadering van 2017 (dinsdag 10 januari). Neen, niet zo’n vergadering met kletsende wijven, koffie en koekjes maar met m’n website-beheerder en een glas water om af en toe je droge mond na al het babbelen even te spoelen.
Een laptop op de tafel en IPhone in de hand die rond het middaguur vakkundig elk klein vallend kruimeltje van de boterham of ontbijtkoek “die we met veel moeite tussen de bedrijven door naar binnen wurmen”, opvangen.
Al dwingt diezelfde laptop ons af en toe even pauze te nemen want internet loopt weer vast. En dan; gaat tegelijkertijd de telefoon, de deurbel, floepen er een aantal berichtjes m’n mailbox binnen…
Assistent, gezinshelpster
Aan de telefoon de coördinator van het interim-bureau om de uren van mijn assistent even te overlopen en een contract in orde te brengen…
Aan de voordeur mijn geweldige gezinshelpster die enthousiast met veel werkgoesting mijn huiskamer binnen waait. Na een begroeting aan m’n webbeheerder en In afwachting van mijn orders richting keuken wandelt, de vaatwasser leegt, op haar sokken de trap op loopt om een wasmachine in te laden. Terwijl ze terug naar beneden trippelt vraagt haar stem in de gang “is de brievenbus al geleegd”?
M’n webbeheerder klapt de laptop dicht, m’n helpster legt post op de tafel en ring, alweer de deurbel.
De eerste werkvergadering van het jaar is nog niet afgerond en de dame van Onafhankelijk Leven (organisatie dat budgethouders ondersteund in het beheren van een assistentiebudget), zet zich klaar voor mijn tweede vergadering van de dag.
Thema: Hoe vul je via digitale weg een kostenstaat van assistentie juist in? De site van het VAPH is relatief toegankelijk, maar de kaartlezer die m’n Identiteitskaart leest, niet. Met het gevolg dat ik dus niet zelfstandig de digitale documenten kan invullen want je dossier beheren gebeurd via aanmelding met identiteitskaart.
M’n gezinshelpster verteld met een beetje stres in haar stem: “normaal doet Monique alles zelf, ik lees gegevens van de papieren facturen voor en zij vult het Excel bestand in, print kostenstaten uit en ik maak de enveloppe zend klaar. Ik ben niet zo’n krak met computers weet niet of ik haar nu via het nieuw systeem wel kan helpen???”
De dame van Onafhankelijk leven stelt haar gerust en begint met haar uitleg. Oeps, kaartlezer nog niet geïnstalleerd op laptop… De twee Damens kijken elkaar aan, wat nu?
Glimlachend en met een zuchtje trekt m’n webbeheerder z’n jas weer uit en ontfermt zich over m’n laptop met veel te klein scherm en lettertjes, om de kaartlezer te installeren.
Ook de telefoon smeekt alweer om aandacht. Ik wandel mijn drukbezette huiskamerkantoor uit en begeef me naar een rustiger plekje in huis. Niet voor een gezellige babbel met een vriendin maar wel voor een belangrijk gesprek met de school van mijn zoon.
Een gek gevoel bekruipt me. Ik ben mama, werkgever, coördinator en voor de wet; werkloos???
Naarmate de middag vordert groeit ‘mijn’ to-do lijst aan.
Rust
Rondt 16.00 u. loopt mijn huiskamerkantoor leeg. Neem ik in stilte tijd alle informatie die de revue passeerden te verwerken en berg de A4-mappen die nog open op de tafel liggen, op .
Na het half uurtje stilte dwarrelt mijn puber binnen, beantwoord ik tijdens het roeren in kookpotten mailtjes met de vraag of ik een lezing wil komen geven, en spreek ik mijn agenda via een dicteer apparaat heerlijk vol.
En dan? Dan is het tijd voor avondritueel…
Tot zover een kijkje in het huiskamerkantoor van een werkgever, coördinator, auteur maar voor de wet werkloze mama.
Warme groet Monique